Gabriël van den Brink publiceerde samen met Stefan Soeparman in 2014 het stuk Van hoogwaardig handhaven naar natuurlijk naleven, een macroperspectief. Een onderzoek in opdracht van het RCF Landelijk Kenniscentrum Handhaving waarin onder andere wordt gekeken naar de toenmalige fraudewetgeving waarover de parlementaire ondervragingscommissie kinderopvangtoeslag nu in een rapport heeft gesteld dat “[d]e wetgever – kabinet en parlement – het zich [mag] aanrekenen dat zij wetgeving heeft vastgesteld die spijkerhard was en die onvoldoende de mogelijkheid in zich had om recht te doen aan individuele situaties.”
Een soortgelijke zorg is al terug te vinden in het onderzoek van Van den Brink & Soeparman: “Gemeenten laken onder andere het gebrek aan proportionaliteit in de wet en vrezen een negatieve invloed op de re-integratie.” In een begeleidend schrijven stelt Van den Brink nu:
bijgaand een rapport dat ik samen met collega Stefan Soeparman in 2013 maakte over de nieuwe fraudebestrijding die zich toen aandiende. Het staat boordevol waarschuwingen tegen het beleid dat uiteindelijk, zoals nu blijkt, rampzalig uitpakte. Het illustreert ook dat er destijds bij gemeenten en tal van deskundigen kritiek op die aanpak bestond. Het is nooit fijn om gelijk te krijgen als er zoveel slachtoffers zijn. Maar laat niemand zeggen dat er geen waarschuwing was.
Het onderzoek van destijds is hier (.pdf) te vinden.